Deze individueen hebben moeite af te stemmen op hun eigen behoeftes, hun behoeftes te weten, toe te staan en eraan expressie te geven is geassocieerd met vernedering, verlies en angst voor afwijzing.
Vele individueen met deze overlevingsstijl worden zorgdragers. Ze hebben geleerd om te gaan door af te stemmen op anderen hun behoeften en hun eigen behoeftes te verwaarlozen.
Ze zijn de gevers van deze wereld, de schouder waarop iedereen huilt, degene die zwerfdieren adopteren en zorgdragen voor mensen die de weg kwijt zijn. Hun eigen behoeftes zijn niet duidelijk voor hen en ze ontwikkelen vaak coafhankelijke relaties waarin aan de oppervlakte ze de redder, behoefteverzorger en verzorger zijn. Dit is een indirecte manier voor hen om in hun eigen afhankelijkheidsbehoeften te voorzien.
Doordat ze gevers zijn en moeite hebben met het afstemmen op hun eigen behoeftes, kunnen ze burn out raken en bitter.
Ontwikkeling van de Attunement Overlevingsstijl
Deze overlevingsstijl heeft haar wortels in de eerste 2 levensjaren. Gedurende deze tijd is het organisme van de baby volledig afhankelijk van de zorg van de moeder en het kind leert zichzelf te reguleren in de hechtingsrelatie met de moeder.
De baby ontvangt voeding en leert te reguleren door oog contact, borstvoeding, huidcontact, aanraking en vastgehouden te worden waarin de behoefting aan hechting, koestering en voeding en regulatie liefdevol ontmoet worden.
Inadequate afstemming, verbroken hechting en verlies
In de eerste 18 maanden talrijke factoren allemaal gerelateerd aan de thema’s van niet afstemmen en verlies kunnen een baby’s ontwikkeling schipperen.
De baby huilt en roept naar de moeder. Als ze niet komt en niet adequaat afgestemde zorg kan verlener dan gaat de baby zorgdragen.
Als adequate zorg afwezig blijft, ervaart de baby frustratie en verdriet.
Als het chronisch wordt, geeft de baby het op, zich psychologisch en fysiologisch terugtrekkend. Opgeven is een parasympatische dominante ineenstortings staat uitgedrukt als totale opgave. De opgave resulteert in een psychobiologische depressie die ervaren wordt dat iemands behoefte nooit ontmoet zal worden.
Dit opgeven wordt iets structureels in het lichaam en in de identiteit. Gebrek aan vervulling is bekend bij de meeste individueen met deze overlevingsstijl..
De onmogelijkheid uiting te geven aan behoeftes en verlangens
Afwezigheid en hechtingsmoeilijkheden signaleren het brein en het zenuwstelsel tot levensbeschermende strategieen.
Baby’s leren om hun behoeftes te limiteren aan de mate waarin zorg aanwezig is.
Baby’s beginnen hun eigen behoeftes te verwaarlozen.
Baby’s scheiden zich af van het onderdrukken van hun behoeftes en verliezen er uiteindelijk verbinding mee. Deze reactie niet nodig te hebben leidt tot een ongevoeligheid naar sensaties en gevoelens.
Sommige moeders gebruiken hun kind voor hun eigen regulatie. Vele kinderen van moeders die in stress zijn leren om af te stemmen op hun moeders behoeftes meer dan op hun eigen behoeftes.Het voelt als een noodzaak het verdriet van de moeder te stillen ten favoure van hun eigen verdriet.
De relatie met voeding raakt verwrongen. Ze kunnen onder of overgefocused worden op thema’s rond eten.
Factoren die bijdragen aan de ontwikkeling van de Attunement overlevingsstijl
Familietrauma. een moeders dood of serieuze ziekte gedurende de eerste twee jaren draagt bij aan deze overlevingsstijl.
Moeders met significante ontwikkelingsproblemen henzelf.Ze zal de bronnen ontberen om zorg te dragen en het kind te voeden.
Enige verlende tijd van afscheiding van de moeder.
Een moeders emotionele afwezigheid naar de baby.
Conflicten in de familie. Scheiding, werkloosheid en een vaders afwezigheid om een paar te noemen kunnen een groot effect hebben op de aanwezigheid van de moeder.
….
De Attunement overlevingsstijl bij de volwassene.
Individueen met deze stijl hebben niet geleerd om af te stemmen op hun eigen behoeftes, emoties en lichaam en worden zo aangepast aan schaarste dat later in het leven, ze niet in staat zijn om hun eigen behoeftes te herkennen en eraan expressie te geven of vervulling toe te staan.
Er is een conflict tussen enerzijds de expressie van de behoefte aan fysieke of emotionele voeding en de verwachting van teleurstelling aan de andere kant
2 subtypes met 2 verschillende strategieen ontwikkelen zich om de ervaring van ontzetting,verlies te kunnen managen.
Het onderdrukte subtype
De schaamte gebaseerde identificatie is dat behoeften slecht zijn en verkeerd en dat ze er geen recht op hebben dat hun behoeften vervuld worden.
Ze ontwikkelen vaak een tegengestelde identicatie die gebaseerd is op het feit hoe weinig ze nodig hebben en hoeveel ze zonder kunnen.
Het ontevreden subtype
Als de hechting en verzorgende verstoring later ontstaat of minder ernstig is, dan ontwikkelt dit ontevreden type een chronisch gevoel van onvervuld zich te voelen.
Dit type kan erg veeleisend zijn met mensen in hun omgeving dat het nooit genoeg is.
De kast van het onderdrukte type is leeg en die van het ontevreden type zit overvol.
Stopt met eten in het geval van stress Gaat overeten als dit type gestresst is.
Trots over niet nodig hebben Heeft het gevoel van nooit genoeg in alle gebieden van het leven.
Vaak dun en niet in staat om aan te komen Neiging naar overgewicht
Ze zien hun wereld door het prisma van schaarste.
Hun berusting in ontzetting, verlies en de depressie van hun behoeften die een aanpassing is aan de gevolgen van schaarste, heeft een impact op de psychologie en fysiologie. Depressie en berusting waren oorspronkelijk levensreddend. De identiteit ontwikkelt zich van dit type om het begrijpen van en omgaan met hun onderliggende berusting en depressie.
Een identiteit ontwikkelt zich rondom verlangen naar vervulling en tegelijkertijd niet in staat zijn om vervulling toe te laten.
Schaamte gebaseerde identificaties
Behoeftig
Onvervuld en leeg
Verlangend naar-relatie, geld, beroemdheid
Trots gebaseerde identificatie
Ik heb geen behoeftes. Ik ben de gever. Anderen hebben me nodig. Ik heb hen niet nodig.
Geven om te krijgen
Het copingmechanisme van dit type is het worden van zorgverlener, zorgdrager. Het is een trots gebaseerde strategie dat hen toestaat zichzelf te zien als zijn zonder behoeftes. Ik heb geen behoeftes, iedereen heeft me nodig. In het ontwikkelen van relaties en werksituaties waar anderen afhankelijk van ze zijn hoeven ze niet de confrontatie aan te gaan met de schaamte over behoeftig te zijn of de angst voor afwijzing als ze hun behoeftes uiten.
Ze worden uiteindelijk boos en gefrusteerd dat anderen niet afstemmen op hun behoeftes. Ze drukken dit meestal uit nadat de frustratie en teleurstelling ondragelijk is geworden.
Het innerlijk kind van deze overlevingsstijl is behoeftig en hulpeloos.
Als er therapeutisch met deze types gewerkt wordt, ontstaat de neiging om ineen te stoten als het sterke gevoelens tegemoet treedt. Verdriet en depressie zijn de standaard emoties voor deze individueen en uiteenzettende en positieve emoties zijn meer uitdagend. Realiserend dat rouw over vroege verbroken verbindingen naar boven zal komen, deze rouw moet erkend worden en geintegreerd. De uitdaging voor dit type is oud hartzeer te erkennen en verlies als een deel van het groeiproces.
Als ze door de laag van schaamte heengaan zijn ze meer in staat om verbindingen te onderhouden alsmede positieve emoties en levendigheid te ontwikkelen.
Ze laten hun dwangmatige zorg los en vinden meer bevrededigende wijzes om hun behoeftes tegemoet te treden.