NOVEMBERAANBIEDING SLECHTS 20 euro voor een BARS sessie van 1 uur!

Heb je last van stress, een te hoge werkdruk of misschien loopt je relatie niet lekker? Kom dan eens langs voor een BARS behandeling.

Wist je dat er 32 punten op je hoofd zijn die, als ze zachtjes worden aangeraakt, moeiteloos en gemakkelijk alles loslaten wat jou belemmert om te ontvangen vanuit het universum en te zijn wie je werkelijk bent? Deze punten bevatten alle ideeën, gedachten, overtuigingen, emoties en overwegingen die je in alle levens hebt opgeslagen. De verschillende barspunten die behandeld worden zijn verbonden met diverse gebieden in je leven. Om er een paar te noemen: geld, veroudering, sexualiteit, vreugde, heling en creativiteit. Hoe zou het zijn om meer vrijheid te hebben op al deze gebieden?

Na een behandeling van je Access Bars heb je op z’n minst het gevoel dat je een heerlijke massage hebt ontvangen. In het beste geval is je leven veranderd. Tijdens een Access Bars-behandeling lig je met je kleren aan op de behandeltafel en ik raak de 32 punten op je hoofd in ongeveer 10 vingerzettingen lichtjes aan. De behandeling gebeurt in stilte.

Een massage is ook mogelijk.

De behandeling wordt gegeven in Koog aan de Zaan, Eendrachtstraat 29. Voor informatie en aanmeldingen 0636055811 of patrickbaijards@gmail.com.

Het kind is hulpeloos, er dient voor gezorgd worden en het kan niet op zijn beide voeten staan, het kan geen zelfstandige beslissingen maken; het kan niet vrij zijn van zwakke en zelfzuchtige motieven. Daarom is het kind niet in staat tot onzelfzuchtige liefde.

Het kind wil exclusieve liefde. En dat is niet mogelijk. De liefde die het wil is zelfzuchtig, het wil zelfs niet liefde delen met anderen, met broers of zussen of zelfs met de andere ouder. Het kind is vaak onbewust jaloers op beide ouders. Maar als de ouders niet van elkaar houden dan leidt het kind nog meer.

Het eerste conflict komt voort uit twee tegengestelde verlangens:
De liefde van elke ouder exclusief.
Het lijden tgv dat de ouders niet van elkaar houden.

Daar de liefdescapaciteit van elke ouders niet volmaakt is, maakt het kind de misvatting dat desondanks deze imperfectie dat de meeste ouders nog steeds volledig in staat zijn om van meerdere personen te houden.

Het kind voelt zich buitengesloten en zich afgewezen als de ouder ook van anderen houdt.

De exclusieve liefde waar het kind om vraagt kan nooit bevredigd worden. Bovendien wanneer het kind verboden wordt om zijn zin te krijgen, wordt dit als een extra bewijs gezien dat niet genoeg van het kind wordt gehouden.

Deze frustratie veroorzaakt het gevoel bij het kind afgewezen te worden, wat ten gevolg haat, wrok, vijandigheid en agressie oproept. Dit is het tweede gedeelte van de vicieuze cirkel. De behoefte aan liefde die niet bevredigd kan worden veroorzaakt haat en vijandigheid naar de mensen waar hij het meest van houdt.

Het feit dat haat bestaat voor elk persoon die men dierbaar lief heeft creeert een belangrijk conflict in de menselijke psyche. Het is overduidelijk dat het kind zich schaamt over deze negatieve gevoelens en daardoor wordt dit conflict in het onbewuste geplaatst.

Deze haat veroorzaakt schuld, omdat het kind vroeg al geleerd is dat het slecht is, verkeerd en zondig om te haten, zeker ten aanzien van een van de ouders waarvan er verwacht wordt dat die geliefd en gerespecteerd wordt.

Angst voor straf, angst voor geluk

Deze schuld heeft een verdere en weer onvermijdelijke reactie. Het zich schuldig voelen, het onbewuste van het kind zegt: ik verdien het om gestrafd te worden.Dus ontstaat er een angst voor straf in de ziel, die alweer bijna geheel onbewust is. Echter de manifestaties kunnen gevonden worden in velerlei symptomen, die als ze doorgezet worden, zullen leiden tot de kettingsreacties die ik nu zal beschrijven.

Met deze angst voor straf wordt een verdere reactie ingezet, dat wanneer je gelukkig bent en geniet van plezier, ondanks dat het een natuurlijk verlangen is, voel je dat je het niet verdient.

De schuld van het haten van degenen die ze het meest lief hebben, bevestigt het kind dat het niets goeds, vreugdevols of plezierigs waard is.Het kind voelt dat als het ooit gelukkig zou worden, de straf die onvermijdelijk lijkt, veel groter zal zijn. Deze vermijding creeert situaties en patronen die altijd lijken te vernietigen waar ze het meest naar verlangen in het leven.

Deze angst voor geluk lijdt een persoon tot allerlei soorten ongezonde reacties, symptomen, inspanningen, manipulaties van emoties.

De persoonlijkheid snakt naar geluk en vervulling en een angst voor geluk verbiedt de vervulling ervan.

Het schuld gevoel is diep verborgen en hoe meer men streeft naar geluk hoe schuldiger men zich gaat voelen.

Dit creeert een nog complexere reactie. Ik ben bang om door anderen gestraft te worden, alhoewel ik weet dat ik het verdien is het onbewuste geloof van de mind.

Als ik mijzelf echter zou beschuldigen dan zal ik de vernedering, de hulpeloosheid en de degradatie van gestraft te worden door krachten buiten mij vermijden.

Deze basis conflicten van liefde en haat, van schuld en angst voor straf bestaat in elke menselijke persoonlijkheid. De compulsieve wens voor zelfstraf tgv verkeerde en onwetende conclusies bestaat in een ieder….

NARM herkent 5 biologische basis kernbehoeften die essentieel zijn voor onze fysieke en emotionele welzijn:

De behoefte aan verbinding,afstemming, vertrouwen, autonomie en liefde-sexualiteit.

Verbinding:
De capaciteit om in contact te zijn met ons lichaam en onze emoties
De capaciteit om in verbinding te zijn met anderen

Afstemming:
De capaciteit om af te stemmen op onze behoeften en emoties
De capaciteit om te herkennen, uitreiken en inname van fysieke en emotionele voeding

Vertrouwen:
De capaciteit voor gezonde afhankelijkheid en wederzijdse afhankelijkheid

Autonomie:
De capaciteit om gezonde grenzen te zetten
De capaciteit om nee te zeggen en grenzen te zetten
De capaciteit om onze gedachten uit te spreken zonder schuld of angst

Liefde-Seksualiteit:
De capaciteit om met een openhart te leven
De capaciteit een liefdevolle relatie te integreren met vitale sexualiteit.

De 5 Adaptieve Overlevingsstijlen:
Deze stijlen worden geactiveerd in de mate hoe goed onze 5 biologische basis kernbehoeften zijn ontmoet of niet.

Deze overlevingsstijlen zijn manieren om om te gaan met disconnectie, disregulatie, en isolatie dat een kind ervaart als kernbehoeften niet ontmoet zijn.

Moeilijkheden 5 overlevensstijlen:
1.
Niet verbonden met het fysieke en emotionele zelf.
Moeilijkheid met het relateren met anderen.

2.
Moeilijkheden met weten wat we nodig hebben
Het voelen van onze behoeften die het niet verdienen om ontmoet te worden

3.
Het gevoel dat we niet op anderen kunnen vertrouwen dan op ons zelf
Het gevoel dat we altijd in controle moeten zijn

4.
Het gevoel zich bezwaard te voelen en onder druk te zijn
De moeilijkheid grenzen te stellen en direct nee te zeggen

5.
De moeilijkheid het hart en de seksualiteit te integreren
Zelfvertrouwen op basis van uiterlijkheden en prestaties

Op Schaamte gebaseerde Identificaties en Trots gebaseerde Identificaties:

Verbinding:
Een overleveningsstijl ontwikkelt zich rond de behoefte aan contact en de angst voor het

Afstemming:
Een overlevingsstijl ontwikkelt zich rond het conflict tussen het hebben van persoonlijke behoeften en de afwijzing van ze.

Vertrouwen:
Een overlevingsstijl ontwikkelt zich om zowel het verlangen naar en de angst van gezond vertrouwen en wederzijdse afhankelijkheid.

Autonomie:
Een overlevingsstijl ontwikkelt zich rondom het verlangen voor en de angst van het stellen van grenzen en uiting te geven aan onafhankelijkheid.

Liefde-Seksualiteit:
Een overlevingsstijl die zich ontwikkelt rond het willen van lief te hebben en geliefd te zijn en de angst voor kwetsbaarheid.

Verbinding:
Als een resultaat van de jongste trauma’s , individueen met de verbindingsoverlevingsstijl hebben zich afgesloten van hun lichaam, van hun zelf en van relaties.Verbindingstypes hebben twee ogenschijnlijke omgangsstijlen of subtypes: het denkende en het spirituele subtype. Om de pijn aan te kunnen van vroeg trauma, sluiten ze zich af van hun lichaam en leven in hun mind. Ze waarderen denken en logica over gevoelens en emoties.

De andere groep, niet belichaamd lukt het om hun disconnectie door hun ervaring te spiritualiseren.Deze individueen hebben de neiging te leven in het energetische veld, in meer etherische realms. Individueen van beide subtypes zijn niet verbonden met hun lichaam en wanneer ze gevraagd wordt wat ze voelen in hun lichaam, vinden ze het moeilijk, levert het onrust op en is het onmogelijk om te antwoorden.

Afstemming:

Individueen met deze stijl hebben moeite met het afstemmen op hun eigen behoeften; weten, toestaan en uiten van hun behoeften is geassocieerd met vernedering, verlies en angst voor afwijzing.

Vele individueen met deze stijl worden verzorgers. Ze hebben geleerd om ermee om te gaan door zich af te stemmen op anderen hun behoeftes en het verwaarlozen van hun eigen behoeftes. Ze zijn de gevers van de wereld, de schouder waar iedereen op huilt, degene die dieren verzorgt en daklozen helpt. Het probleem is dat ze niet bewust zijn van hun eigen behoeftes. Omdat ze niet zo duidelijk zijn ontwikkelen ze vaak codepente relaties waar ze de redder, de verzorger of behoeftenvoorziener zijn.

Vertrouwen:
Individueen met deze stijl zoeken macht en controle. Ze neigen competatief te zijn en geloven dat als ze aan de top geraken dat dat hun behoeften zal vervullen. Ze kunnen visionairs zijn en dynamieke leiders.

Vertrouwenstypes compenseren hun gevoelens van zonder kracht te zijn en gebrek aan controle door anderen pogen te controleren om hun eigen kracht te vergroten. Ze houden ervan te domineren en ze kunnen liegen en bedriegen. Om het vermijden van kwetsbaarheid en hulpeloosheid tegen te gaan gebruiken ze boosheid, drugs, alocohol en in het ergste geval geweld.Boosheid is hun automatische emotie.

Autonomie:
Autonomie en een gevoel van onafhankelijkheid zijn de kerncapaciteiten die gefaald hebben zich volledig te ontwikkelen bewonen deze overlevingstypes. Autonomie overlevingstypes zijn vaak aardig en openhartig, maar ze hebben de moeilijkheid grenzen te zetten.

Ze prijzen loyaliteit en zijn goede vrienden, maar ze zijn te gefocussed op het vermijden van conflicten en het pleasen van anderen zodat hun negatieve gevoelens niet naar buiten mogen komen.

Liefde en seksualiteit:

Ze zijn erg energiek, aantrekkelijk en succesvol. Ze zijn de doeners, topacteuren en winnaars van de wereld, sporthelden,actrices. Ze voldoen echter nooit aan hun eigen verwachtingen. Enerzijds lijken ze vol van zelfvertrouwen maar aan de andere kant voelen ze zich alleen zo goed als hun laatste prestatie.Hun eigenwaarde is gebaseerd op uiterlijkheden en prestaties en derhalve voorwaardelijk.

Het basisthema is hartenpijn, het resultaat van niet bevestigde of afgewezen liefdevolle geoelens voornamelijk van de tegenovergestelde sexe ouder. Een liefdesrelatie is heel moelijk voor ze.

Bron: Healing trauma development-narm

1. Uitgang doolhof primaire afweer

Stap 1 Herkennen van de primaire afweer
Stap 2 Ontmaskeren als een illusie
Stap 3 De primaire afweer afserveren
Stap 4 Terug naar het symbool gaan
Stap 5 De angel in het symbool opsporen
Stap 6 De angel uitvergroten
stap 7 De oude pijn toelaten

Deze 7 stappen zijn niet direct gericht op je gedrag in het heden. De stappen focussen in eerste instantie op je waarneming, gedachten en gevoelens.

Dat gedrag is echter wel belangrijk om uit de greep van de primaire afweer te komen. Het is dan van belang je gedrag in de gaten te houden en meestal het tegenovergestelde te doen van wat je door je primaire afweer wordt ingegeven.

Dikwijls zijn we door de primaire afweer geneigd ons uit de situaties terug te trekken, ons in ons holletje te verstoppen. Doe dat dus niet.

Zet eerst de zeven stappen en doe daarna in het heden het tegengestelde van wat je had willen doen vanuit je primaire afweer.

Stap 1 Herkennen van de primaire afweer
Voel je je je lamlendig apatisch zonder puf? Heb je moeite je te concentreren.
Stap 2 Ontmaskeren als een illusie

Er is oude pijn geraakt door een symbool.

Je aandacht wordt nu misleid in de richting van een illusie.

Het is niet waar!dat als doel dient je weg te houden van verdrongen pijn die geraakt is. Het onbewuste functioneert vanuit de veronderstelling dat het toelaten van oude pijn nog steeds levensbedreigend is.Het meent dat het gevaar in het heden zit, dat het toelaten van oude waarheid te veel voor ons zou zijn en dat we dat niet zouden aankunnen.

Het haalt twee dingen door elkaar: de toestand van het afhankelijke en kwetsbare kind dat zich dag in dag uit in de bedreigende situatie waarin zijn basisbehoeften niet worden vervuld, moet staande zien te houden en dat van de onafhankelijke volwassene die in zijn basisbehoeften kan voorzien en de levensbedreigende situatie heeft overleefd.

Stap 3 De primaire afweer afserveren

Je bedankt hierbij de afweer met respect en je vertelt hem dat hij kan gaan, dat je hem niet meer nodig hebt. Het is belangrijk dit met respect te doen. We krijgen nu weer de macht terug over onze aandacht.

Stap 4 Terug naar het symbool gaan
Het symbool kunnen we vinden door ons af te vragen wanneer onze nare gevoelens precies zijn begonnen en wat er vlak daarvoor is gebeurd.

Stap 5 De angel in het symbool opsporen
Elk symbool heeft een angel. De angel is dat deel van het symbool dat een directe reflectie is van de oude verdrongen realiteit.

Vraag je af wat je raakt.

Het is de onbewuste perceptie van de angel die heeft geleid tot het afgaan van het alarm van de amygdala.
Het gaat om het opsporen van je gevoelens over de situatie en niet over je gedachten en oordelen.

Stap 6 De angel uitvergroten

Richt je aandacht op het gevoel. Stel je de situatie zo afschuwelijk mogelijk voor, tot in het extreme. Daardoor zul je de oude pijn sterker naar boven voelen komen.

Terwijl je dit doet realiseer je je dat je dit doet om de oude pijn naar boven te halen, terwijl je weet dat je dit doet.

Stap 7 De oude pijn toelaten

Als je je volledig, liefst met je ogen dicht, concentreert op de angel terwijl je die uitvergroot zul je merken dat de oude pijn als vanzelf in je lichaam naar boven komt.

Blijf je erop concentreren en laat hem zo groot mogelijk worden.

2.Uitgang doolhof valse hoop

Stap 1 herkennen van de valse hoop
Stap 2 De valse macht niet uiten of stoppen met het uiten ervan.
Stap 3 De valse hoop formuleren
Stap 4 De valse hoop laten instorten
Stap 5 De oude pijn toelaten.

3.Uitgang doolhof valse macht

Stap 1 herkennen van de valse macht

Zoals gezegd is het niet zo moeilijk irritatie, woede of razernij te herkennen.

Het probleem met valse macht is echter dat we als het ware vertikken hem als afweer te bestempelen op het moment dat we erdoor bevangen zijn geraakt. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe groot deze valkuil is. Het is verleidelijk om in je boosheid te blijven geloven. Maar dit is toch echt te erg hierover moet ik wel boos worden.

Wat we dan vergeten is dat de heftigheid van onze reactie wijst op de werking van een symbool in de situatie, dat de situatie oude pijn heeft geraakt en dat we ons daartegen verdedigen met behulp van irritatie, woede of razernij.

Het feit dat onze boosheid een teken van afweer tegen oude pijn is wil niet zeggen dat er in het heden helemaal niets aan de hand zou zijn. Er kan wel degelijk in het heden iets vervelends aan de hand zijn waar wat aan gedaan wordt.

Zolang je echter boosheid of iets dergelijks voelt, handel je vanuit afweer en niet vanuit je volwassen bewustzijn. In de meeste gevallen waarin boosheid, irritatie gevoeld worden is het beter niets te zeggen en te voelen wat er met je gebeurt, totdat je de ander kunt aanspreken vanuit compassie.

Uitspraken die duiden op valse macht:
Graag of niet
Als het zo moet dan hoeft het niet meer
Wie denkt hij wel is om dat te beweren?
Wat dom om dat zo aan te pakken, hij zou beter moeten weten.
Verwijt op verwijt…..

Stap 2 De valse macht niet uiten of stoppen met het uiten ervan.
Niets zeggen, maar voelen!

Stoppen met valsemachtgedrag. Je stopt de actiepotentiaal in de hersenen voordat deze overgaat in de handeling door je vetorecht te bepalen.

Stap 3 De angel opsporen en uitvergroten

Je vraagt je af wat je het ergst vindt aan het symbool. Wat stoort mij het meeste aan zijn gedrag. Wat maakt mij het kwaadst aan…..

Je gebruikt het symbool om toegang te krijgen tot oude pijn.

Symbool: Vriend, vriendin
Angel:Dat hij of zij….alleen maar aan zichzelf denkt.

Als je eenmaal de angel hebt gevonden, voel je dat aan een lichamelijke reactie.. Je voelt dan dat er verdriet geraakt wordt. Dat kan een heftige reactie zijn, maar soms voel je eerst ook niet meer dan een lichte trilling. Richt dan al je aandacht, concentreer je erop en vergroot hem uit.

Stap 4 De aandacht van het symbool losmaken en op jezelf richten.

Als je de angel hebt gevonden en uitvergroot maak je aandacht dan heel bewust los van het symbool en richt hem op jezelf. Vraag jezelf af hoe het voelt als je de angel ten volle op je in laat werken. Hoe is het om zo behandeld te worden. Hoe voelt dat? Wat doet dat met mij?

Richt je op je lichaam en wat daar gebeurt. Beeld je in dat je de passieve ontvanger van het gedrag van de ander bent. Het gedrag komt op je af en je kunt er niets aan doen, je laat het ten volle op je inwerken zonder je ertegen te verzettten en je blijft je richten op hoe dat voelt wat dat met je doet. Je bent bij jezelf als slachtoffer van wat er op je afkomt, je bent niet meer gericht op het symbool.

Stap 5 De oude pijn toelaten.
Zorg dat je je bevindt in een geschikte omgeving ergens waar je alleen bent, of wacht tot een moment dat je alleen kunt zijn.

Let erop dat je bij oude pijn niet in primaire afweer terecht komt. Als dat gebeurt ga terug naar stap 3.

Je hoeft nu alleen de oude pijn verder toe te laten op een gedisidentificeerde manier.. Geef het gevoel alle ruimte die het wil innemen in je lichaam, beperk of onderdruk het niet. Blijf je op je gevoel concentreren, terwijl je je realiseert dat wat je voelt, oude pijn is en je er bovendien bewust van bent hoe klein en kwetsbaar je je voelt.Dan is de kans groot dat er spontaan herinneringen al dan niet in vorm van beelden, naar boven komen.

Dit gevoel is niet levensbedreigend meer het is oud, voorbij en kan mij geen kwaad meer doen.

Nummer 1: Primaire Afweer

De primaire afweer heet primair omdat het de eerste duidelijk cognitieve afweer is, nadat we aanvankelijk alleen de vooral fysiologisch werkende afkeer van angst hebben ontwikkeld, waar we als kind over beschikken om ons te beschermen tegen de levensbedreigende waarheid dat onze emotionele behoeften niet vervuld zullen worden.

Vanaf de 18e maand ontwikkelt het kind een zelfbewustzijn van ik besta, ik ben. Pas vanaf dat moment krijgt de primaire afweer de kans zich te gaan ontwikkelen.

Primaire afweer is de eerste cognitieve illusie die we tot onze beschikking hebben om de waarheid over onze omgeving niet onder ogen te hoeven zien.

Baby’s en jonge kinderen zijn per definitie hulpeloos en afhankelijk van anderen voor de bevrediging van hun behoeften. Wanneer die behoeften niet door anderen vervuld worden, beschermt het kind zich tegen deze levensbedreigende waarheid door te denken dat het die behoeften vanuit zichzelf moet kunnen vervullen.

Het kind kan zichzelf niet troosten, verzorgen, veiligheid zichzelf bieden en het gevolg is dat het negatieve gedachten over zichzelf krijgt. Het kind krijgt gevoelens en gedachten over zichzelf die impliceren: Er is iets mis met mij, want ik kan niet voor mijn eigen behoeften zorgen.

Primaire afweer bestaat uit alle gedachten en gevoelens die inhouden dat er iets met ons mis is.

3 Categorieen:
We deugen niet: ik ben waardeloos, ik heb niets te bieden.
We zijn schuldig aan iets: ik maak er een zooitje van, ik zal het weer gedaan hebben.
We kunnen iets niet: Ik kan het niet aan, het is mij veel te veel.

Wezenlijk bij primaire afweer is dat deze gedachten gepaard gaan met de diepe ervaring en overtuiging echt werkelijk niet te deugen (als ze me leren kennen, dan zien ze wie ik echt ben en dat ze niet bevallen).

De gedachten waardoor de primaire afweer zich kenmerkt gaan altijd gepaard met zware gevoelens: machteloosheid, uitzichtloosheid, hopeloosheid en apathie. Kortom het gevoel niets heeft zin want hier kom ik toch niet uit.

Het is een niet mis te verstaan gevoel omdat het zo vreselijk zwaar en afschuwelijk is, als een moeras waar je langzaam in wegzakt, overtuigd dat je jezelf er nooit uit zult kunnen trekken.

Deze gevoelskwaliteit, passiviteit is het wezenlijke kenmerk van de primaire afweer. De afweer is goed te herkennen aan hoe we ons voelen: passief, apatisch,depressief.

Nummer 2: Valse hoop

De tweede laag afweer in de muur van ontknning bestaat uit de afweer van de valse hoop en de afweer van de valse macht.

Deze tweede laag werkt als een buffer tegen de eerste laag, die bestaat uit de primaire afweer. Gelukkig beschikken de meesten van ons oer een goed ontwikkelde tweede afweerlaag. Daardoor kunnen we ons uit de greep van de primaire afweer redden, voordat we erin ten onder zouden gaan. De valse hoop is zo’n reddende engel.

Hoofdkenmerken

Nadat we als jong kind de primaire afweer hebben ontwikkeld en ervan overtuigd zijn geraakt wat we nodig hebben omdat er iets mis is met onszelf, ontdekken we de hoop dat we daar misschien iets aan kunnen doen.

Als er immers iets mis met mij is kan ik er misschien achter komen wat er dan mis is. Als ik dat weet door te achterhalen wat ik denk dat er door mijn oudrs verwacht wordt, dan kan ik de volgende stap zetten: heel hard mijn best gaan doen om aan die verwachtingen te voldoen omdat ik wel deug als ik aan die verwachtingen kan voldoen, en als ik deug zal ik zeker krijgen wat ik nodig heb.

Deze hoop is echter per defibitie vals omdat de harde waarheid is dat we niet krijgen wat we nodig hebben. Niet omdat er iets mis met ons is, maar omdat onze ouders onze behoeften niet kunnen vervullen.

Het ligt aan het onvermogen van ouders dat we als kind niet krijgen wat we nodig hebben, niet aan onze eigenschappen of gedrag. Elke poging om te krijgen wat we nodig hebben door aan onszelf te sleutelen is dus per definitie gedoemd te mislukken.

We kunnen er veel mee bereiken in ons leven, maar nooit de vervulling van de behoeften van het kind dat we waren. We kunnen het liefste, braafste, grappigste, meest succesvolle jongetje , meisje van de klas worden, het zal onze ouders niet helpen hun vermogen onze behoeften te vervullen groter te maken. Het kind dat zo hard zijn best doet, blijft met lege handen en een groot gat in zijn hart, het gat van onvervulde basisbehoeften in de kindertijd aan liefde, warmte, respect, veiligheid.

Voor de volwassene is de afweer van valse hoop de motor achter onder meer een leven lang speuren naar verwachtingen van anderen om vervolgens proberen hieraan te voldoen. Het gat dat in ons hart is geslagen door wat we als kind hebben moeten missen kan met geen mogelijkheid door gebeurtenissen in het heden worden vervuld-maar op korte termijn geeft deze afweer ons steeds weer een kick.

Een kick van korte duur. Het gevoel dat ten grondslag ligt aan uitspraken en gedachten in de trant van tsjakkaaaa, nu gaat het me wel lukken. Nu zullen ze zien wie ik ben, wat ik kan, mij waarderen. Nu zal ik gelukkig zijn, nu zal ik veilig zijn.

Valse hoop kun je herkennen aan gedachten die de volgende vorm hebben: Als ik maar iets doe of juist niet doe, dan krijg ik wat ik nodig heb.

Valse hoop gaat altijd gepaard met een sterke overtuiging en dikwijls een enorme drive om ons te gaan inzetten voor het doel van onze valse hoop.Die drive of drang gaat gepaard met heel positieve gevoelens of gevoelens van grote spanning, het gevoel dat er heel veel van afhangt.De poging mislukt echter uiteindelijk wel altijd. Dat wil zeggen dat je na een mogelijk kortstondige bevrediging bij het bereiken van een doel, daarna al snel weer terugvalt in een onprettig gevoel.Een gevoel dat er iets mist, dat het toch beter moet, dat er weer een ander hoger doel is.

Het is nooit blijvend!

Zoals primaire afweer zich kenmerkt door een passief gevoel, een zompig moeras waarin je wegzakt zo kenmerkt valse hoop zich door een overactieve houding. De gevoelens gaan over en weer van gestresst, gespannen via ik ga het maken naar euforisch.

Het doel van rijk worden is de behoefte van het kind om altijd te kunnen krijgen wat je echt nodig hebt. Van niemand meer afhankelijk zijn hiervoor en is het tegenovergestelde van de oude realiteit waarin het kind overgeleverd is aan de ouders en dus totaal afhankelijk. Het rijk worden, de valse hoop dient dus onbewust het onmogelijke om de oude behoefte bijvoorbeeld krijgen wat je nodig hebt te vervullen. Tijdlijk kun je telkens de kick ervaren, maar er blijft iets knagen…..

Nummer 3.Valse macht

De afweer van de valse macht vormt samen met de valse hoop de tweede afweerlaag van de muur van ontkenning. Dat wil zeggen dat valse macht net als valse macht dient als buffer tegen de effectieve, maar zeer pijnlijke en destructieve primaire afweer.

Valse macht voelt net als valse hoop tijdelijk prettig.

Valse macht bestaat uit allerlei soorten gedrag, gevoelens en gedachten dat je de ander veroordeelt. In die veroordeling kan het spiegelbeeld van de valse hoopgedachte als ik……dan worden gevonden, namelijke de gedachte als jij….dan. In deze gedachte klinkt immers direct het verwijt door dat de ander moet veranderen., dat de ander fout is, zo sterk zelfs in sommige gevallen dat wij ervan overtuigd zijn dat we het slachtoffer zijn van die ander.

Hoofdkenmerken

Valse macht heeft drie kenmerken:
-gedachten waarbij je de ander of anderen op de een of andere manier veroordeelt: hij deugt niet, ze deugen niet.
-de koppeling van deze gedachten aan emoties die kunnen varieren van lichte irritatie tot grote razernij;
-deze gedachten en gevoelens zijn dikwijls gekoppeld aan het gevoel slachtoffer te zijn van iemand anders streken of aan gevoelens van superoriteit tegenover de ander.

Verkijk je niet op gevoelens van superoriteit. Ze zijn wel degelijk een veroordeling van de ander en getuigen van een activering van valse macht.

Iedere keer dat valse macht wordt geactiveerd door een symbool, zitten we vast in de illusie dat wij het weten, dat wij gelijk hebben, dat ons niets te verwijten valt en dat de ander fout zit, iets verkeerds doet, niet deugt, enzovoorts.

Deze illusie geeft ons zij het tijdelijk een gevoel van macht of kracht. Ik ben niet verkeerd, ik ben niet fout en kwetsbaar, nee, ik heb het gelijk aan mijn kant, de ander deugt niet.

Valse macht bedwelmt ons dus letterlijk met de illusie van macht.

Deze veroordeling van onze medemens is een wijdverspreid gif: conflicten, ruzies, vetes, oorlogen, het is helaas de nog steeds dagelijks geschreven geschiedenis van de mensheid.Meestal is er overduidelijk sprake van veroordeling van de een door de ander. Het zijn variaties op een eeuwig thema: ik deug wel en jij deugt niet.

Als we gevangen zitten in de illusie van de valse macht kost het ons i.t.t. de primaire afweer de grootste moeite in te zien dat we wleens ongelijk zouden kunnen hebben.

Net als de emoties die uit de andere afweervormen voortkomen, lijken irritatie, woede en razernij zo terecht op het moment dat we ze voelen: Natuurlijk ben ik boos, dat zou iedereen toch zijn? Het is toch ook belachelijk wat zij doet.

Mensen die nooit kwaad worden, worden al snel gezien als mensen die hun gevoelens onderdrukken. In zekere zin klopt deze observatie. Ontkenning van behoeften is immers een afweer die nog verder van de pijn afstaat en mensen die volledig in de ban hiervan zijn, zijn er inderdaad bij geuit om hun woede te uiten. Maar het uiten van woede is altijd een tussenstap en geen eindstation. Woede is werkelijk niet meer dan een zeer tijdelijke tussenstop op de weg naar de oude pijn.Een tussenstop die de meesten van ons rustig kunnen overslaan.

Het leren uiten van woede is namelijk alleen nodig voor mensen die bijna geen enkele emotie kunnen voelen en dat zijn er niet zoveel. Wanneer iemand in staat is te voelen, is het niet nodig om de expressie van woede te stimuleren.

Therapieen die hun clienten stimuleren op kussens te slaan, op denkbeeldige ouders te schelden, harde confrontaties met hun ouders aan te gaan, zijn slechts bezig de afweer van de valse macht te stimuleren. Een stap die heelwording in de weg staat.

Woede is in principe altijd een aanwijzing dat er oude pijn is aangeraakt en dat je in plaats van die te voelen bent doorgeschoten naar de afweer van de woede.

De moeilijkheid van deze afweer zit echter in het loslaten van de illusie dat je in het gelijk staat.De kern van valse macht is de veroordeling van anderen. Cynisme is ook toe te schrijven aan de werking van valse macht. Het is een variant van direct geuite woede. Jaloezie getuigt ook van valse macht.

Nummer 4. Ontkenning van behoeften

De muur van ontkenning:

Ontkenning van Behoeften
Valse hoop en valse macht
Primaire afweer
Angst

Hoofdkenmerken

Ontkenning van behoeften is de afweer die het vest van de oude pijn verwijderd is, verder dan de afweer van de valse hoop en de valse macht. Deze afweer vormt als het ware de derde afweerlaag van de muur van ontkenning.

De afweer van ontkenning van behoeften is het verst verwijderd van de verdrongen oude pijn, die zich immers direct onder de primaire afweer en de angst bevindt.

Dit betekent dat het ook de moeilijkste afweer is om aan te pakken. Wanneer deze afweer actief is, zijn we zo ver verwijderd van onze pijn dat het dikwijls erg moeilijk is de toeweiding op te brengen om de oude pijn op te zoeken. De lijdenslast de subjectieve ervaring van de omvang van je problemen, is namelijk niet zo groot wannneer deze afweer actief is. In tegenstelling tot VM en VH heeft deze afweer een vlak effect, dus weinig gevoel, geen dalen, geen pieken.Je voelt je niet echt slecht, maar gewoon oke.

Deze mensen komen meestal zeer rationeel en beheerst over. Het gaat ze meestal best, er is nooit iets ergs aan de hand in hun leven en als een ramp zich voordoet relativeren ze die of ze zeggen het heeft geen zin om bij de pakken neer te gaan zitten.

De essentie van ontkenning van behoeften is dat die werkt door ons de illussie voor te toveren dat we niets nodig hebben, dat we niet kwetsbaar zijn, dat er met ons niets aan de hand is. Als je terugredeneert naar de levensbedreigende waarheid van het kind dat het niet krijgt wat het nodig heeft om te overleven, dat zijn basisbehoeften niet vervuld worden, komt de afweer van behoeften erop neer dat we tegen onszelf zeggen: Het geeft niets dat ik niet krijg wat ik nodig heb, want ik heb niets nodig, ik ben niet behoeftig.

Het gaat erom dat de afweer ons beschermt tegen het voelen van de pijn van de oude behoefte van het kind dat we waren. Zoals we in de valse hoop nog steeds proberen die oude behoeften in het nu te verkrijgen, en in de valse macht proberen dat voor elkaar te krijgen door de ander te veroordelen en eventueel te laten veranderen, zo wordt bij de ontkenning van behoeften de oude noodzaak om die oude behoeften te vervuld te krijgen helemaal niet meer gevoeld.

Al deze afweermechanismen spelen zich zoals we gezien hebben op en volkomen onbewust niveau af-we weten niet dat het gaat om oude behoeften en we denken dat we bezig zijn met behoeften uit het hier en nu.

Het gaat bij afweer altijd om het afweren van verdrongen oude pijn die het gevolg is van niet vervulde oude kinderbehoeften.

Uitstellen en vermijden zijn ook een wezenlijk onderdeel van deze afweer: aangezien alles wordt gerelativeerd, is niets eht belangrijk of urgent, dus kan het best tot morgen wachten.

Het nemen van verantwoordelijkheid is ook moeilijk voor wie in deze afweer zitten.

In deze blog wordt eerst het algemeen principe van afweer en het instrument van omkering van afweer behandeld.

Hoe werkt afweer en waartoe dient het?
Wat is het basisidee achter omkering van afweer en wat is het belang ervan?

Afweer is het mechanisme waarover onze geest beschikt om de verdringing van de oude behoeften, de oude realiteit en de oude pijn veilig te stellen.

De afweer helpt ons als kind om de levensbedreigende waarheid noch bewust te beseffen noch te voelen.

Afweer werkt door een illusie te creeren, een illusie die volstrekt geloofwaardig is en ons daardoor zo effectief afleidt van hetgeen er werkelijk aan de hand is. Je kunt dus zeggen dat afweer werkt door onze aandacht af te leiden zonder dat we dat zelf in de gaten hebben. Deze afleidingstruc wordt knap georkestreerd door een onzichtbare regisseur in ons brein.

Om te komen tot het volledige beeld dat ons bewustzijn ervaart als de waarheid, wordt deze informatie ( van onze zintuigen) van buitenaf aangevuld met informatie uit ons geheugen. Deze informatie draagt ertoe bij dat we het heden niet onbevangen waarnemen maar vanuit het perspectief van eerdere ervaringen, die de waarneming van nu kleuren.

Op grond van eerdere ervaringen hebben we bepaalde verwachtingen over het heden, die dan ook dikwijls lijken uit te komen.

Het idee dat ons bewustzijn-het ik zoals we dat ervaren-op dit moment heer en meester is over onze aandacht, waarnemingen en conclusies is niet juist.

We worden geleid door wat er al gebeurd is en in ons brein is opgeslagen. De oorsprong van ons gedrag en onze gevoelens onttrekt zich aan ons.

Als….bewuste keuzes maken?

Vetorecht

De amygdala, amandelkernen: In het limbisch systeem zijn twee gebieden van belang bij de verwerking van emotionele gebeurtenissen.
Het betreft de hippocampus en de amandelkernen, die naast elkaar gelegen zijn.

Amandelkernen
Naast de hippocampus liggen de linker- en rechter amandelkern. Zij zijn met elkaar verbonden en vormen samen het amandelkernsysteem, ook wel de amygdala genoemd. De rechter amandelkern is vooral actief bij negatieve emoties als angst. De amandelkernen bepalen of de binnenkomende zintuiglijke indrukken belangrijk zijn of niet en koppelen er emoties aan, waardoor bepaalde indrukken gevoelens bij ons kunnen oproepen. De amandelkernen slaan dus gevoelsinformatie op. Als de hippocampus niet werkt, dan kan ons lichaam nog steeds heftig op een emotionele herinnering reageren. Onze amandelkernen vertonen deze reactie ook wanneer wij ons niet bewust zijn van de herinnering. De amandelkernen, het niet-bewuste geheugen, maken het mogelijk om gevoelens te herinneren en te ervaren, zonder dat wij weten waarom.

De rechter amandelkern speelt vooral een rol bij angst en is als het ware een emotioneel alarmsignaal waarmee een vechtvluchtreactie op gang gebracht wordt, met een verhoogde hartslag en bloeddruk, nog voor wij het gevaar gewaar worden. Dit gebeurt door de bijnieren adrenaline en noradrenaline te laten produceren, waardoor de toch al geactiveerde amandelkernen nog meer gestimuleerd worden. Hierdoor worden de angstreactie en de in gang gezette activering extra
versterkt. De amandelkernen kunnen dus via het onbewuste geheugen allerlei lichamelijke reacties veroorzaken.

De amandelkernen geven deze informatie door aan ons bewuste denken in de neocortex, maar omdat er meer verbindingen van de amandelkernen naar de neocortex lopen dan andersom, heeft de neocortex met zijn gerichtheid op taal en logica en abstractievermogen relatief weinig invloed op deze gevoelens. Wanneer er zeer hevige emoties optreden, kunnen de amandelkernen ook zorgen voor de productie van endorfine. Deze morfineachtige stof heeft een verdovende werking en speelt een rol bij dissociatie.

Hippocampus
De
hippocampus brengt de gezamenlijke feitelijke indrukken in kaart en plaatst ze in een betekenisvol
geheel. In deze samenhang slaat de hippocampus deze feiten op. Het goed functioneren van de
hippocampus is noodzakelijk om een gebeurtenis onder woorden te brengen.
De hippocampus stelt ons
bijvoorbeeld in staat om te bepalen of de belevenissen kort of langer na elkaar hebben plaats gevonden en
weten we of herinneringsbeelden bij elkaar horen of niet. De hippocampus zet de herinneringen en
waarnemingen in een betekenisvolle context. Daarmee begrijpen we
onder meer het verschil tussen
gevaarlijke en ongevaarlijke situaties. Verder is de hippocampus, evenals de neocortex, in staat om
impulsen te remmen. Een verminderd functioneren van de hippocampus kan ook leiden tot ongeremd,
impulsief gedrag, heftige emoties en mentale verwarring. Ook overbeweeglijkheid en hyperactiviteit
kunnen hiervan het gevolg zijn.

Interessant hoe de hippocampus dus pas vanaf het tweede jaar functioneert en bij een teveel aan stress niet werkt waardoor alleen emotionele ladingen in de cellen worden opgeslagen.

Het gevolg is dat we in het heden ons fysiek overvallen voelen zonder te weten waarom. Vervolgens gaat de afweer zijn werk doen door ons een illussie in handen te geven waarmee we onze onthutsende en verwarrende ervaring kunnen verklaren.

Om te beginnen werken de 5 afweren met de illusie dat wat we voelen het gevolg is van wat er in het heden gebeurt. Mijn gevoel wordt door deze situatie veroorzaakt. Ik voel dit nu, omdat het nu gebeurt.

Dit is de basisillusie die ten grondslag ligt aan iedere vorm van afweer: angst, primaire afweer (de angst omzetten in zelfondermijnende gedachten), valse macht (de angst omzetten in agressie), valse hoop (de angst omzetten in strategische vluchtacties) en ontkenning van behoeften (ontkennen van van de angst, onderdrukken van lichamelijke signalen).

Omkering van Afweer:
Omkering is dat we de richting van de beweging van ons bewustzijn omkeren.Zodra we in een of andere afweer zijn beland proberen de beweging van het bewustzijn terug te laten gaan naar waar die vandaan kwam: de oude pijn.

Waarom afweer omkeren?
Ten eerste krijgen we door onze afweer om te keren toegang tot de oude verdrongen pijn.Het is niet mogelijk om onze oude pijn toe te laten en tegelijkertijd onze afweer in stand te houden.

Het tweede is de illusie loslaten die volgt uit de identificatie met de afweer. Ik ben niet wat mijn afweer me laat denken.

Het vergt veel training, doorzettingsvermogen, toeweiding, begrip van de werking van de hersenen en het bewustzijn om je afweer consequent om te keren.

Fysiologie van de afweer

De 5 soorten afweer zijn verdeeld over drie lagen binnen de muur van ontkenning : na angst op het grensgebied tussen de muur van ontkenning en de oude pijn treffen we de primaire afweer in de eerste laag aan. Valse hoop en valse macht bevinden zich in de tweede laag en ontkenning van behoeften in de derde laag. Deze derde laag beschermt ons tegen de gevoelens die we hebben als we in de VH of VM zitten.

De verdeling van de verschillende afweren over de verschillende lagen van de muur van ontkenning is congruent met de werking van de twee verschillende hormonale systemen die geactiveerd worden wanneer we onder druk komen te staan.

Deze twee hormonale systemen corresponderen met de eerste primaire afweer en de tweede afweerlaag (VH, VM). Het is duidelijk dat deze stoffen een verdovende werking hebben.

Als er een symbool op ons inwerkt, komen we onder druk te staan. In dat geval kan onze afweer twee verschillende hormonale systemen activeren: een vecht of vluchtsysteem.

Vecht: Een actieve reactie op het probleem
Vlucht: Ik geef het op.

Dit systeem werkt via de aanmaak van harmonen zoals adrenaline. Deze hormonen verhogen de lichaamsspanning en het energienieveau. Dit hormonale systeem is het het systeem dat wordt ingeschakeld wanneer we in de afweer van valse hoop of valse macht verkeren.

De bloeddruk stijgt, de hartslag gaat omhoog, we zijn klaar om te vechten of te vluchten.

Bij de werking van het andere hormonale systeem worden we ovevallen door gevoelens en gedachten dat het geen zin heeft iets te ondernemen, dat vechten of vluchten toch niet zal lukken. In de dierenwereld doet het dier dan alsof hij doodt is.

als dit hormonale systeem actief wordt, wordt er cortisol afgescheiden. Door deze stof wordt het gevoel dat we geen macht over de situatie hebben vergroot, de bloeddruk en de spierspanning dalen, we voelen ons slap, apatisch en lusteloos. Allemaal gevoelens die horen bij de primaire afweer.

Bij de derde laag weten we alleen dat er sprake is van een verdoofde staat van zijn en een automatische piloot die het werk doet. Je voelt weinig tot niets in je lichaam, geen honger, geen dorst, geen koorts en zelfs fysieke pijn kan beleefd worden zonder gevoel.

Herkomst van de afweer..

Inleiding

Het volledig toelaten van oude pijn in een PRI regressie is iets waar we GEEN steun bij nodig hebben omdat we weten dat wat we voelen oud is en dat het geen kwaad kan om dat toe te laten. Door te geloven dat we onze oude pijn uitsluitend kunnen voelen als we nu wel hebben wat we toen niet hadden-de steun en aanwezigheid van een begripvolle ander-blijven we verstrikt in de afweer van de valse hoop.

Deze afweer laat ons denken dat we in het heden nodig hebben wat we in het verleden nodig hadden. We denken dat de oude kinderbehoefte een volwassen behoefte is.

Hoofdstuk 1

De essentie van de PRI theorie in 8 statements

Het ongedeelde bewustzijn: Een kind wordt geboren met ongedeeld bewustzijn.

Alle signalen komen ongehinderd binnen en waar na verwerking een passende reactie naar buiten komt: Een stromend geheel.

Levensbedreigende gebeurtenissen:

Levensbedreigend zijn in de eerste plaats die gebeurtenissen die direct tot onze dood zouden kunnen leiden zoals een tekort aan voedsel of zware fysieke mishandeling.

Levensbedreigend zijn ook gebeurtenissen waarvan de betekenis achter de gebeurtenis dat wel zou zijn als het kind deze betekenis volledig tot zich door zou laten dringen.

Om te overleven heeft een kind niet alleen fysieke behoeften, maar ook emotionele behoeften als warmte, liefde, steun, respect, veiligheid, liefdevolle aanraking en zorg.

Het gedeelde bewustzijn:

Om te overleven deelt het bewustzijn zich (verdringing van de pijn en haar oorzaak).

Het besef niet te krijgen wat het nodig heeft, zou voor een kind een te grote psychische klap betekenen.

Voor een kind is het besef dat de ouders het niet geven wat het nodig heeft, niet te verdragen, niet te verwerken (dwz dat het brein de ervaring niet kan verwerken in tegenstelling tot niet bedreigende input, die wel verwerkt wordt en een plek kan krijgen) omdat het zich niet kan onttrekken aan de situatie en niet elders zijn heil kan zoeken; het kan niet zelf in de eigen behoeften voorzien en zorgen dat het wel krijgt wat het nodig heeft. Het is totaal afhankelijk van de ouders.

Ook kan het kind geen invloed uitoefenen op de ouders zodat ze veranderen en wel gaan voorzien in hun behoeften.

Het kind heeft geen tijdsbesef en kan zich de tijdelijkheid van de situatie niet realiseren (alsof het heden altijd zal voortduren).

Om de overleving te waarborgen worden kinderen geboren met een mechanisme dat het vermogen heeft om het bewustzijn te delen.

Deze deling vindt al op heel jonge leeftijd plaats en is voelbaar als doodsangst.

De deling van ons bewustzijn zou je kunnen vergelijken met het fysieke afweersysteem waarover we beschikken. We hebben niet alleen een fysieke immuunsysteem maar ook een psychisch afweersysteem.

Het bewustzijn splitst zich in twee delen:
een deel waarin de levensbedreigende waarheid dat we niet niet krijgen wat we nodig hebben om te overleven en de daaruit voortvloeiende pijn worden opgeslagen, de pijn die voor het kind te bedreigend is om te voelen. En 1 deel zonder pijnlijke waarheden, waarin het lijkt alsof er niets of in ieder geval niets ergs aan de hand is.

Bij het lang alleen moeten huilen zonder dat er iemand komt lijkt de splitsing zich al in de eerste dagen of weken te voltrekken.

Een zeer traumatische geboorte of sterk afwijzende moeder tegenover het ongeboren kind kan de oorzaak zijn van een nog eerdere splitsing in het bewustzijn.

Tijdens een regressie voelen cliënten een bijna onverdraaglijke pijn, wanneer ze de waarheid toelaten niet te krijgen waar ze als kind dat ze waren, vanuit het diepste van hun zeen om schreeuwen. Deze ervaring wordt dikwijls gevolgd door een zo gevoelde emotionele dood, waarbij het bewustzijn zich afsnijdt van de pijn van de waarheid; de schrijnende pijn van de waarheid verdwijnt als het ware achter een verdoofde toestand.

Het gevolg van de splitsing van bewustzijn is dat de levensbedreigende waarheid kan worden verdrongen. We vegen de waarheid als het ware onder het kleed en doen alsof ze niet bestaat.

Het is aan dit deel van het bewustzijn van het kind te danken dat kinderen zelfs in de gruwelijkste omstandigheden blijven lachen, spelen en doen alsof het allemaal wel meevalt en daar zelf ook lang in blijven geloven.

Ontstaan van de afweer:

Er wordt een muur van afweer opgebouwd om de verdringing van de levensbedreigende waarheid extra veilig te stellen.

Om de verdringing extra veilig te stellen gebruiken we het principe van ontkenning. Dit proces kan beginnen zodra het kind het besef krijgt dat het een afzonderlijk wezen is, dat klein en kwetsbaar in de wereld staat en omdat het een afzonderlijk wezen is, verlaten kan worden door de ouders (1 1/2 jaar).

Het proces van verdringing en ontkenning zorgt ervoor dat we in een illusie gaan geloven.

Afweermechanismen bestaan uit ontkenning van de waarheid. Er zijn verschillende manieren waarop we de waarheid kunnen ontkennen, verschillende illusies.

Met behulp van deze illusies waar we heilig in geloven bouwen we als het ware een muur van afweer om het afgesplitste deel van ons bewustzijn heen.

Het opbouwen van deze muur is echter noodzakelijk om een gezond psychisch immuunsysteem te creëren. Het is noodzakelijk nl ons afhankelijk te voelen van onze ouders.

Destructiviteit van de afweer:

Wanneer we eenmaal volwassen zijn, worden de splitsing en de afweer destructief.

Voor het kind zijn splitsing en afweer ofwel verdringing en ontkenning levensreddend.

Dezelfde mechanismen zijn voor de volwassene destructief en uiteindelijk zelfs levensbedreigend.

Het deel van het bewustzijn waarin de verdrongen waarheid en de hiermee samenhangende pijn en behoeften zijn opgeslagen, noemen we het kind-bewustzijn.

Wanneer we als volwassene in dit kind-bewustzijn verkeren, lijkt het alsof de tijd is stil blijven stilstaan en ervaren we alles precies zoals het vroeger was, vanuit het perspectief van het kind dat we waren:
er is geen keuze
behoeften zijn urgent: directe bevrediging
de wereld is klein: niemand geeft om mij
er is ongelijkwaardigheid
…..

Het andere deel van het bewustzijn ontwikkelt zich tot wat we het volwassen bewustzijn noemen. We ervaren het heden zoals het is:

ik heb altijd een keuze
ik bepaal zelf wat ik doe
mijn behoeften zijn meestal niet urgent
ik ben onafhankelijk
alles verandert
de wereld is groot, vol met allerlei mensen en mogelijkheden.

Zo leven we in een wereld tussen afhankelijkheid en onafhankelijkheid in.

Symbolen:

De splitsing van ons bewustzijn maakt ons gevoelig voor de werking van symbolen.

Een symbool is iets wat ons zonder dat we ons daarvan bewust zijn_onbewust-doet denken aan de oude verdrongen realiteit. Een symbool kan een persoon of gebeurtenis zijn, maar ook een object, een liedje, een film.

We hebben een soort monitor, de amygdala waarvan we bewust worden op het moment dat iets in het heden hoe klein dan ook overeenkomt met onze emotioneel beladen herinneringen.

Er kan zo vastgesteld worden of er sprake is van een bedreigende situatie. Het heeft een levensbeschermende functie.

Het systeem werkt razendsnel op dreigend gevaar. Daarin ligt zijn kracht, maar ook zijn zwakte. Sommige situaties zijn namelijk niet meer levensbedreigend met als gevolg allerlei niet passende reacties doordat het alarm ten onrechte is afgegaan. Dit is het proces wanneer we met een symbool geconfronteerd worden.

De impact van symbolen:
Door het symbool raken we het contact kwijt met het volwassen bewustzijn en komen we terecht in het kind bewustzijn en de afweer.

Daardoor gaan we het heden waarnemen op de manier zoals het kind dat we waren dat gedaan zou hebben als het de waarheid niet zou hebben verdrongen:

Omdat ons psychisch immuunsysteem er ten onrechte van uitgaat dat het voelen van de oude pijn en het toelaten van de oude waarheid levensbedreigend is, wordt de afweer acuut geactiveerd.

In de ban van illusies:

Wanneer onze afweer geactiveerd is, betekent dit dat we in een illusie geloven. Afweer werkt door de ontkenning van de waarheid.

Dat wil zeggen dat we onbewust zonder het te weten een andere waarheid creëren. Met deze illusie houden we de oude realiteit weg uit ons bewustzijn en dit voelt als een zaak van leven of dood.

Ja zo ben ik nu eenmaal, dit is mijn persoonlijkheid. We hebben ons geïdentificeerd met de afweer en het denken.

De muur van afweer bestaat uit 5 soorten illusies, verdeeld over drie lagen.

Illussies die onze aandacht zodanig opeisen dat we er helemaal in gaan geloven:

Angst
Primaire afweer
Valse hoop
Valse macht &
Ontkenning van behoeften.

De onderste laag van de muur van ontkenning is de laag die we als kind het eerst ontwikkelen en waar zich de primaire afweer bevindt. Onder die laag bevindt zich echter nog een schrikdraad-de illusie van angst.

Angst:
Angst is in tegenstelling tot de 4 andere afweermechanismen voornamelijk fysiologisch van aard.

Het is waarschijnlijk het enige mechanisme dat in werking treedt bij een jong kind zodat de waarheid kan worden verdrongen op die momenten dat zich zeer stressvolle gebeurtenissen zich afspelen.

Bij angst hoeven namelijk geen cognitieve constructies gemaakt te worden, iets waar een jong kind nog niet toe in staat is.

Angst voelen we heel duidelijk in ons lichaam als een drang om onszelf te redden door te vluchten uit de situatie waar we ons op dat moment bevinden.

Angst geeft ons de indruk dat we moeten en kunnen vluchten en hebben we de hoop dat we kunnen vluchten.

Deze hoop is onterecht wanneer het gaat om pijn van de oude waarheid.

De pijn is niet iets waar we nog aan kunnen of hoeven te ontsnappen., het is immers al gebeurd. Door echter bang te zijn houden we de illusie in stand en beschermen ons daarmee onbewust tegen het toelaten van de waarheid.

1.Primaire afweer:

De PA is de eerste cognitieve afweer die we als kind ontwikkelen, het eerste dat een kind doet om de waarheid niet onder ogen te hoeven zien.

We hebben het idee dat we niet krijgen wat we nodig hebben omdat er iets met ons mis is:
de 3 clusters:
ik deug niet
het is allemaal mijn schuld-passieve hopeloze teneergeslagenheid
ik kan het niet-beschermt ons tegen het voelen van de oude waarheid: dat er geen hulp was en dat we alleen gelaten zijn in situaties die we niet aankonden.

Primaire afweer is een pijnlijk soort afweer. Als er iets mis met mij is, kan ik immers niet meer zien dat mijn omgeving me niet geeft of heeft gegeven wat ik nodig heb of heb gehad, maar het doet tegelijkertijd pijn.

Het is erg naar om te geloven dat je eigenlijk helemaal niet deugt, waardeloos en schuldig bent of het allemaal niet aankunt.

Als bescherming tegen deze effectieve maar ook pijnlijke PA ontwikkelt zich een tweede afweerlaag, die als een soort buffer tegen de pijn van de PA fungeert.

2.Valse hoop:

De kern van deze illusie is dat we wel degelijk kunnen krijgen wat we nodig hebben, als we maar beter ons best doen, aardiger zijn, slanker zijn, aantrekkelijker zijn meer geld hebben, in Toscane wonen enz…..

We kunnen het niet vullen met iets vanuit het heden, het gat van de oude pijn valt niet te vullen.

De basisbehoeften van een kind (emotionele behoeften) en volwassene (voedsel, onderdak wat geld) zijn niet dezelfde als de basisbehoeften van een volwassene.

3.Valse macht:

VM dient als een buffer tegen de pijnlijke primaire afweer. De kern van de illusie die de afweer van de valse macht voor ons creëert is dat we wel degelijk kunnen krijgen wat we nodig hebben, als de ander nou maar eens zou vinden.

Het kenmerk van valse macht is een ver oordelende en superieure houding tegenover anderen. De illusie hier is dat ik het altijd bij het juiste eind heb en dus niet kwetsbaar ben, maar hoog te paard neerkijk op anderen.

Deze afweer uit zich op een schaal die begint met irritatie, oploopt via woede tot zelfs moordzuchtige razernij.

4.Ontkenning van behoeften:

Bovenop de tweede afweerlaag ligt de derde laag; de afweer ontkenning van behoeften. De kern van deze illusie is dat het helemaal niet erg is dat we niet krijgen wat we nodig hebben, omdat we niets nodig hebben, niet kwetsbaar, niet behoeftig zijn.

Het kenmerk van deze afweervorm is het ontbreken van sterke gevoelens en het vermijden van alles wat tot die sterke gevoelens zou kunnen leiden. Kortom ik heb geen behoeften, ik red me wel.

De levenslust, passie, diepe gevoelens en intimiteit ontbreken.

Er is altijd nog de weg van niet voelen, het niet nodig hebben.

Ik word zo blij van het idee dat tekort niet bestaat. Deze blog zal gaan over hoe je tekort kunt omzetten in overvloed.

Afgelopen woensdagavond was ik bij een bijeenkomst van de PvdA Zaanstreek over een mogelijk Zaans basisinkomen als alternatief voor de bijstand. Wat mij opviel was de houding dat er niet genoeg geld zou zijn, maar anderzijds zou dit geld er wel zijn. Maar het gaat niet werkelijk of het geld er wel of niet zou zijn. In mijn ogen is het geld er. Waarom? Dat ga ik nu uitleggen.

Tekort betekent het gemis van iets. Maar in werkelijkheid bestaat het missen van iets niet. Alleen als je de fysieke ervaring als waarheid of werkelijkheid neemt zul je dit als realiteit ervaren. Maar het is niet echt.

In een meeting van mijn leraar Angelo Vasalos wordt gesteld dat de Absolute Realiteit ten diepste Pure Potentialiteit is. In Potentie in de Realiteit is Nu. Alles is er al.

Missen verwijst naar het Hart. Missen is Liefde, naar Verlangen. Je verlangt naar iets en dat is in jouw hart te ervaren. Het Hart is de drijvende kracht, de verlichte drive om alles te realiseren. Als je contact hebt met je hart kan er nooit gemis bestaan. Alleen in je denken kan je gemis ervaren, omdat je ervaart dat het niet fysiek hier is. Maar in het Bestaan, in het Leven ontbreekt niets. Alles is al aanwezig. Het punt is dat je tv kanaal verkeerd ingesteld staat. Je moet je afstellen op een andere golflengte, daarop intunen en vanuit je hart te verlangen wat je wilt.

Als je nu opeens morgen een miljoen wilt ontvangen dan is dat niet realistisch. Je schiet dan voorbij aan datgene wat jij gelooft. Je versterkt dan het geloof over het ontbreken van die miljoen. Een stap voor stap aanpak is dan de realistische wijze. Op te merken is dat we geen geld willen, maar we willen doen wat we willen doen (Bentinho Massaro).

Belangrijk is om niet te blijven hangen in het gevoel, maar om ook werkelijk actie te gaan nemen. Ik zie (mind), ik voel (hart), ik doe (buik) en of handel.

Laten we terug gaan met onze aandacht naar de absolute Realiteit. Liefde is de bron van het bestaan en daarin willen we zijn. Die staat van het bestaan, het Leven is vreugdevol en bliss. De mogelijkheden zijn oneindig en al bestaand. Je rijkdom is al hier. het enige aan jou is om je erfenis op te eisen of te claimen.

Het bijzondere is dat in de Bijbel hier ook over gesproken wordt. Nu heb ik zelf helemaal niets met religie, maar door bestudering van de advaita Vedanta en te luisteren naar leraren wordt alles opeens heel helder. Vanuit mijn schooltijd heb ik dingen onthouden als uw Koninkrijk kome en iets over het claimen van je erfenis. Als ik in de Bijbel ga kijken dan wordt er gesproken over het volgende:

Een erfenis is een geschenk waar je niets voor hoeft te doen: je ontvangt het van een overleden persoon, van wie jij een erfgenaam bent. Door wedergeboorte ontvangen gelovigen wat Jezus bij zijn sterven aan het kruis heeft nagelaten: zijn leven. Deze erfenis wordt uitgekeerd na het sterven van de gelovige. De omvang van die erfenis is fabelachtig. Onze toekomstige erfenis is niet in geld of bezittingen uit te drukken, maar wel als het bestaan dat we zullen hebben in relatie tot Jezus en de positie die we zullen ontvangen in zijn Koninkrijk.

Ik neem bovenstaande tekst niet letterlijk. Maar de essentie ervan is dat als je wakker wordt in de essentie van wie jij bent: liefde dat dan de wedergeboorte plaats vindt. Als ik even alles door elkaar haal en me tot het bekeren richt dan betekent dat tot inkeer komen over je ware natuur: En aspecten daarvan zijn vreugde, bliss, pure potentie, overvloed, oneindige mogelijkheden, rijkdom etc. Dit alles is in je hart te ontdekken.

In de media en economie is sprake van schaarste: gebrek aan geld en banen….De werkelijkheid is echter dat er genoeg is voor iedereen. Waarom we dit nog niet leven is een gebrek aan inzicht in onze ware natuur.

Maar waarom creëren wij, rijke westerlingen, zo veel ervaringen van schaarste? stelt Arjan Blauw in zijn blog:

Ga maar na. We hebben zo tussen de val van de Muur en de kredietcrisis zo’n beetje de rijkste periode van onze wereldgeschiedenis meegemaakt. En hoe gingen we ermee om? We wilden vooral nog rijker worden. Onze definitie van het goed hebben verschoof naar meer hebben. We leefden daardoor midden in hele rijke jaren op de pof (en wisten dat). Ons hebben ging ten koste van schulden, een slechtere positie van mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt, en we namen een zware hypotheek op de grondstoffen van de aarde.

We zijn verslaafd aan meer om ons maar niet slecht te hoeven voelen, niet machtig, niet vermogend, niet incapabel etc. Het instand houden van een zelfbeeld en voorkomen van pijn in de vorm van kwetsbaarheid dient voorkomen te worden. Maar je kunt niet aan kwetsbaarheid ontkomen. Je kunt bijvoorbeeld een bal onder water duwen, maar dat kan niet voor eeuwig..De nare trekken en emoties komen altijd boven drijven……

Zijnsbegeleiding
Ontdek de antwoorden op al je problemen en vragen in je zelf

Wie ben Je?
Koog aan de Zaan-Tenniscoach Patrick Baijards heeft zijn carriere een nieuwe wending geven middels Zijnsbegeleiding. De praktijk van Zijnsbegeleiding is gericht op het ontdekken Wie je werkelijk bent en het van daaruit kijken naar uitdagingen en problemen op allerlei gebieden. Als je ontdekt wie je in werkelijkheid bent, kom je in aanraking met vrede, verbinding en werkelijke vrijheid.

Satsang
Nadat ik in 2000 begon met een spirituele tocht had ik zo’n beetje alles wel uitgeprobeerd (van NEI,NLP, het Enneagram, Qi Gong, diverse lichaamstherapieen en dansvormen) ik bleef feitelijk maar zoeken naar iets wat ik miste. Niets werkte echter blijvend. Totdat ik 4 jaar geleden in aanraking kwam met het verschijnsel satsang. Satsang betekent zitten in wat werkelijk is. Daar ontdekte ik dat het leven in mij was en dat het geluk niet buiten me gevonden kon worden.

Mens tussen de mensen
Op een gegeven moment kwam ik in aanraking met een bijzondere leraar die me wakker maakte door me te wijzen op mijn spirituele ego. Het leven bevindt zich tussen de mensen en niet in een spiritueel klooster te gaan zitten was zijn dringende advies.

Alle problemen
In de praktijk kun je terecht voor inzichten waarom je in essentie problemen, klachten en ziekte ervaart. We kunnen het dan over van alles hebben van relatie-en opvoedproblemen tot last hebben van stress, eenzaamheid, depressie, neerslachtigheid, blessures, ziekte, etc. Maar het gaat natuurlijk vooral om de positieve zijde van de medaille te ervaren;vreugde, kracht, vertrouwen, veiligheid, etc. Daarvoor is nodig dat we kunnen ontspannen in gevoelens die we liever niet hebben en afkomstig zijn uit onze jongste jaren als kind. We vechten liever tegen, onderdrukken of vermijden die gevoelens liever. We zijn meesters in ons afleiden geworden.

Contactvermijding
Het gaat feitelijk om inzicht te krijgen hoe we werkelijk contact vermijden met ons zelf, onze emoties en onze relaties. En door het vermijden van wezenlijk contact worden vele verslavingen gecreëerd en lijken we onkwetsbaar. Echter vroeg of laat ontkom je niet aan problemen. Je kunt ze een tijdje onderdrukken, maar vroeg of laat knapt de zeepbel uiteen of loopt je partner weg.

Ook begeleiding op de tennisbaan
Ik zal me niet alleen thuis gaan bezig houden met mensen die wakker willen worden. Op de tennisbaan is het ook mogelijk om begeleid en gecoacht worden op al je uitdagingen en problemen. Je houding en beweging zegt namelijk alles over je gedrag.

Voor meer informatie kun je de website www.patrickbaijards.com bezoeken of bellen voor een afspraak naar 0636055811.samenzijn.pages

zijnsbegeleiding.key

.

Het meest gewone wat wij als mensen doen is contactvermijding. Contactvermijding doen we op vele manieren. Wij als mensen zijn er de besten in. We zeggen iedereen die we tegenkomen niet vriendelijk gedag en zijn niet echt geinteresseerd in elkaar. Niet vrolijk zijn is in onze cultuur heel normaal, terwijl het een gestoorde situatie is. Laten we het voorbeeld geven van het zitten in een bus of trein. Jee wat voel ik daar een ingehouden stilte. En laten we het nog niet hebben over de lift. Zijn we dan echt zo bang voor elkaar? Alles goed…..ja heel goed is ons antwoord, maar echt geinteresseerd zijn of intiem worden durven we in 95% van de gevallen niet.

Contactvermijding doen we op drie manieren:
Naar onze oneindige Grootsheid en ons Potentieel
Naar onze Emoties-we dimmen wat we voelen
Naar onze Relaties-

De meesten mensen weten eigenlijk niet wat hun Grootsheid of Potentieel is. Wellicht hebben ze erover gelezen, maar het ervaren is heel andere koek. Dat Potentieel en die Grootsheid ben jij. Die Grootsheid is wakkerheid, liefdevol, betrokken, vurig, verlangend,vrij, levendig, blij, je bent scherp, glashelder en je onderscheid het echte van het niet echte om vervolgens glashelder te kunnen kijken naar wat er in je omgaat.

Emoties hebben we al van jongs af aan moeten onderdrukken. Ze zijn feitelijk nooit verwelkomd en er is niet echt naar je geluisterd. Je bent niet gezien en gehoord in wie jij werkelijk was danwel ontvangen in je gevoel. Boosheid, woede, agressie, haat en razernij voel jij deze emoties weleens? Mocht je het niet ervaren dan kan er weleens sprake zijn van bijvoorbeeld passieve agressie en blinde woede. Ja het zit ook in jou. We zitten allemaal in hetzelfde schip. Of hebben we allemaal de perfecte ouders gehad?

In vriendschappen gaan we ook het contact niet vol aan. Ik deed dat in ieder geval niet. We verschuilen ons in gezelligheid, hebben het over problemen en spiritueel gebrabbel en gaan niet werkelijk de diepte in met elkaar. Met heel veel mensen komen we niet verder dan…hoe is het? Ja heel goed wordt er dan a specifiek geantwoord. Met al dat om de tuin gepraat vermijden we onze kwetsbaarheid. Die kwetsbaarheid is de sleutel naar wat je werkelijk wilt. Als je bereid bent je emotie volledig te voelen dan kan bij het ontspannen in onverbondenheid het gevoel van verbinding ervaren worden.

Als ik het over mezelf heb dan was ik erg goed in contactvermijding en vooral door stil te blijven probeerde ik mijn verbinding vast te houden, maar dat lukte niet echt. Dat stil blijven was echt zo’n overlevingsstrategie geworden en het wordt onderdeel van een spiritueel ego. Ik herken dat ik moeilijk interesse kon hebben in de ander, omdat ik mezelf zo onverbonden voelde. Dan is het enorm lastig om al interesse in de ander te hebben. Om interesse in anderen te kunnen ontwikkelen zul je dus eerst contact met je eigen gevoelsleven dienen te maken en dus de wil moeten opbrengen om geinteresseerd te kunnen zijn in jezelf. Met als hoogste doel om volledig alles te voelen.

Als we het hebben over aspecifieke communicatie dan gaat dat over onze gewoontevraag hoe gaat het? Als je zegt hoe is het en je antwoord goed dan zal mijn vraag zijn: wat gaat er dan goed en hoe voel je je dan? Bovendien als het gesprek over niets gaat dan brengen we onszelf weinig in. Zo van waar hebben we het hierover? Worden we hier vrolijk van? Groeien we naar aanleiding van deze conversatie? Als ik even terug ga naar mezelf dan is mijn levensverhaal me terugtrekken in isolatie. Inmiddels heb ik daar het alleen zijn en verdriet van gevoeld en kon ik door te ontspannen in het gevoel van geen verbinding de verbinding opeens weer ervaren…..

Ik ben benieuwd waar jij je in terugtrekt en of wat jouw strategie is om je kwetsbaarheid te vermijden en ook wat jou belemmert…….Iedereen ervaart immers problemen.

Inmiddels ben ik erachter gekomen dat ik een grote angst had op het doen waar ik hiervoor ben. Maar ik ben er klaar voor. Ik weet wat mijn kracht is. Ik wil mensen begeleiden zodat ik me kracht, liefde, wijsheid en mijn hart kan inzetten. Dat is wat ik wil. Ik wil de levendigheid, wakkerheid en passie o.a, in mensen wakker maken. Ik wil de vreugde van ons bestaan wakker maken zodat we lichter kunnen leven en op een geheel andere wijze met elkaar kunnen omgaan.

In de maand januari is het nu mogelijk om gratis kennis te maken met Essentieel Zijn. Het kennismakingsgesprek duurt een half uur en is geheel gratis.

Of je nu problemen ervaart in je werk, je relaties en of financieen je kunt elk thema inbrengen.

Je kunt je aanmelden via patrickbaijards@gmail.com of bellen naar 0636055811.

De gesprekken vinden plaats in de Eendrachtstraat 29 in Koog aan de Zaan van maandag tot en met vrijdag tussen 9 en 10 uur en maandagavond van 20 u tot 20.30.